شعر محض خوب و خالی

"شعر محض خوب و خالی" عنوا مقاله ایست از نویسنده ی

 وبلاگ "جاوید قربانی" که به شرح و تبیین یکی از مصرع

 های شعر خوان هشتم استاد اخوان ثالث می پردازد این مقاله

 در مجله ی رشد ادب فارسی شماره 106 تابستان 1392

 چاپ شده است برای مطالعه ی این مقاله اینــــــــــــجا کلیک

 فرمایید. منتظر نظرات شما هستیم.

اگر انسانی بیش ازدیگران بداند، تنها می شود!

کارل گوستاو یونگ

تبریک روز معلم

روز معلم بر تمامی معلمان و همکاران بزرگوار تبریک و تهنیت باد

آنکه نقاش است و نقشی ساخته

با قلـــــــم طرح نویی انداخته

در مسیر واژه های دوستــــــــی

سطر سطــری زآشنایی داشته

آنکه چون اسطوره های پارســی

عین ولامی را به میم افراشته

هم ردیف انبیاء و عارفـــــــــــان

پوششی بر جـــــهل جاهل بافته

آنکه آهنگ و کلامی دل ربــا

از یرای درس خـــــــــود آراسته

چشمه های معرفت جوشــــد ز او

دانشی از حد فزون انبـــــــاشته

لحظه هایش پر شده از خـاطرات

خاطراتی که زدل جان باخـــته

هرچه از عطرش ببویم کم بود

او گلستان ها ز گل ها کاشته

آنکه معمار است و الگوی همه

لاله ای بر قلب خود بگذاشته

با سلاح علم در راه مـــــــــــــراد

چون جلوداران به کفران تاخته

آن معلّم آن مرّبی آن که او

از فنونش عالمی پرداختــــــــه

او عزیز است و مقامش پاس دار

چونکه یزدان نام او بنگاشته

آثار و نویسندگان آنها در کتاب تاریخ ادبیات 1

آثار و نویسندگان آنها در کتاب تاریخ ادبیات 1 دوم دبیرستان:

http://s4.picofile.com/file/7731637197/nevisandegan.doc.html

پاسخ خودآزمایی های ادبیات فارسی 3 انسانی

پاسخ خودآزمایی های ادبیات فارسی 3 انسانی قسمت دوم کتاب (در ادامه مطلب)

شعری زیبا از استاد حسین منزوی زنجانی

بی تو به سامان نرسم ، ای سر و سامان همه تو ای به تو زنده همه من ، ای به تنم جان همه تو من همه تو ، تو همه تو ، او همه تو ، ما همه تو هر که و هر کَس همه تو ، این همه تو آن همه تو من که به دریاش زدم تا چه کنی با دل من تخته تو و ورطه تو و ساحل و توفان همه تو ای همه دَستان ز تو و مستی مستان ز تو هَم رمز ِ مِیِستان همه تو راز ِ نِیِستان همه تو شور تو ، آواز تویی ، بلخ تو ، شیراز تویی جاذبه ی شعر تو و جوهر ِ عرفان همه تو همتی ای دوست که این دانه ز ِ خود سر بکشد ای همه خورشید تو و خاک تو ، باران همه تو تا به کجایم بری ای جذبه ی خون ، ذوق جنون سلسله بر جان همه من ، سلسله جنبان همه تو

سال نو مبارک

سال نو مبارک

سال نو را به تمامی همکاران فرهنگی و دانش اموزان عزیز تبریک می گوییم و آرزومندیم که سال جدید سالی سرشار از خوبی ها و موفقیت ها و دوستی ها باشد

جزوه ی آموزشی دستور زبان فارسی اول دبیرستان

جزوه ی آموزشی دستور زبان فارسی اول دبیرستان

کاری از گروه آموزشی زبان و ادبیات فارسی مجتمع شهید چمران بیروت

تهیه و تدوین: جاوید قربانی

http://s3.picofile.com/file/7683590856/dastur_2_.pdf.html

آخرین درس

این هم آخرین درس
- فکر می‌کنید ارزش یک انسان چگونه معلوم می‌شود؟.
یکی پاسخ داد: ارزش یک انسان به چیزهایی است که دارد.
معلم لبخندی زد و گفت:
روی زمین چیزی مهم‌تر از انسان نیست. پس نمی توان ارزشش را برمبنای چیزی کم ارزش‌تر از خودش سنجید. ارزش انسان را نمی‌توان با داشته‌هایش اندازه گرفت. یکی از انتهای کلاس بلند شد و گفت:
ارزش یک انسان به بزرگی کارهایی است که انجام داده!
معلم گفت: آنچه والا بودن یک فرد را ثابت می کند کرده‌های او نیست؛
چون بیخ و بن آن‌ها معلوم نیست.
آدم‌ها گاهی کارهای بزرگی انجام می‌دهند اما با اهدافی حقیر.
و گاهی کارهای کوچکی انجام می‌دهند اما با نیّتی متعالی.
آنگاه معلم خود پاسخ گفت:
ارزش یک انسان به نداشته‌های اوست.
بچه‌ها تعجّب کردند.
یکی گفت: پس من از همه با ارزش‌ترم چون چیزی ندارم؛ حتی کفش‌هایم هم برای خودم نیست!
همه خندیدند.
معلم ادامه داد:
ارزش یک انسان به چیزهایی است که ندارد اما برای به‌دست آوردن آن‌ها تلاش می‌کند.
ارزش یک انسان به چیزهایی است که ندارد اما می خواهد و می‌جوید.
اگر شما به فکر دست یافتن به یک خانه رویایی بزرگ هستید ارزش شما همان خانه است.
و اگر دست یافتن به یک دوچرخه، یک موتور یا یک ماشین شیک را در سر می پرورانید ،
شما به اندازۀهمان خواسته ارزشمندید اما اگر در جستجوی شادی خانواده و محله و جامعۀ خود هستید، ارزش شما
بسیار بالاتر خواهد رفت و اگر در جستجوی خداوند باشید شما ارزشمندترین خواهید بود.
یادتان نرود:
هر چیز که در جستن آنی، آنی

می ترواد مهتاب

قد و بررسی شعر " می ترواد مهتاب" ادبیات فارسی پیش دانشگاهی عمومی

نگارنده : جاوید قربانی    دبیر دبیرستانهای شهید چمران بیروت

می ترواد مهتاب

می درخشد شب تاب

نیست یک دم شکند خواب به چشم کس و لیک

غم این خفته­ی چند

خواب در چشم ترم می شکند

تحولات دوگانه ی بزرگی که نیما در عرصه­ی شعر فارسی ایجا